Świerk to drzewo z rodziny sosnowatych, mających igły zamiast liści. Jest to jedno z najbardziej znanych drzewek, między innymi dlatego, że zawsze było związane z obchodami świąt Bożego Narodzenia lub dlatego, że jest to jedno z najbardziej popularnych drzewek do dekoracji ogrodów lub parków na świeżym powietrzu.
Jakie są główne cechy charakterystyczne świerku?
Prawdziwe świerki odróżniają się od fałszywych świerków (było wiele badań na ten temat, które wykazały, że rzeczywiście istnieje wiele drzew tego typu, które niekoniecznie są prawdziwymi świerkami) jedną dość wybitną cechą, a mianowicie produkcją żywicy zapachowej. Jednak wszystkie te świerki, które dostarczają ten materiał są godne tego, by nazwać je „prawdziwymi świerkami”.
Wszystkie części świerku (gałęzie, igły, szyszki lub pnie) dość obficie wydzielają pachnącą żywicę. Prawdziwe świerki, oprócz produkcji żywicy, wyróżniają się położeniem szyszek, ponieważ są one pionowe. Szyszki są również jednym z najbardziej charakterystycznych elementów drzew iglastych, a w świerkach jest to niemal główny element przyciągający uwagę. Igły świerku są małe, płaskie i dość sztywne. Te cechy sprawiają, że drzewo świetnie nadaje się do dekoracji i że, ogólnie rzecz biorąc, świerk jest dość odpowiedni do ogrodów lub otwartych przestrzeni.
Pochodzenie świerku (jako choinki bożonarodzeniowej)
Zgodnie z legendą, w VIII wieku drzewo to było uważane za święte, ponieważ Bonifacio głosił kazania druidom, a kiedy wyciął dąb, aby go czcić, pozostał tylko świerk. W obliczu tej ogromnej siły jaką miał mieć świerk, ponieważ nie upadła, Święty Boniface był pod całkowitym wrażeniem i poprosił wszystkich, aby uczynili z niej drzewo wybrane na pamiątkę Dzieciątka Jezus.
